Babama Mektup

Sevgi beslenmeye besin bulamaz
Saygı kaldırımda sızıyor baba!
Hakikat diline sahip olamaz
Zorbalık sokağı süzüyor baba!

Eksik değil, telefonu belinde
Islık dudağında şarkı dilinde
Marlbora cebinde, tespih elinde
Bakkallarsa ağıt yazıyor baba!

“Höt” değince aklı kısa karısı
Yüzü sarar renklerin en sarısı
Uçuverir yarım aklın yarısı
Yine de kraldır kızıyor baba!

Arı ballık bağı elde tutuyor
Refah atın kuyruğunda yatıyor
Güvercin keyfinden takla atıyor
Kurtlarsa perişan geziyor baba!

Güvendiğin dağa karlar yağıyor
Huzuru “hak” diye zulmet boğuyor
Arılar emiyor, kuşlar sağıyor
İşkence günbegün uzuyor baba!

Hukukun uzaya gittiği yerde
Çakalların koyun güttüğü yerde
Sevginin eriyip bittiği yerde
Saygı da kendini bozuyor baba!

El pençe divanda neye bu diyet
Haksızı haklamak değil mi niyet?
Bu kafa, bu izan ve bu zihniyet
Geleceğe kuyu kazıyor baba!

Zülfikar Yapar Kaleli